Pierwsza książka przeczytana w tamach wirtualnego klubu książki to prawdziwa esencja gatunku. Polecana przez wielu, zbierająca mnóstwo dobrych opinii od czasu wydania, oddająca w szczery, bezkompromisowy sposób warunki życia w Omanie.
Autorka początkowo wiedzie czytelnika na literackie pokuszenie roztaczając przed nim świat idealny. Która z nas nie chciałaby mieć pomocy w postaci drugiej kobiety w ramach obowiązków domowych, wspólnej opieki nad dziećmi? Która z nas nie chciałaby dostawać ustalonej przed ślubem pensji, negocjować wyceny za urodzenia każdego dziecka, móc pracować w tym, co kocha, a jednocześnie wieść życie spokojne i to, co zarobi, przeznaczać na własne sprawunki? Brzmi jak sen. To tylko jedna strona medalu, która dotyczy garstki kobiet w Omanie i to tych z wyższych sfer. Rzeczywistość wielu jednak jest przytłaczająca, czego nie boi się przedstawić autorka kreśląc dwie różne wizje życia kobiet w Omanie. Ta mroczniejsza strona to strach, lęk, wykorzystywanie seksualne, aranżowane śluby nieletnich, które podstępem zbrukane stają się później nikłymi kandydatkami na żony. Gwa1ty, ab0rcje, wykorzystywanie nieletnich, sprzedawane dziewczynki to te elementy książki, które nie są fikcją, a których rzeczywistość przeraża, ściska za gardło.
Agata Romaniuk, mieszkając przez lata w Omanie, miała okazję jak nikt przyjrzeć się życiu kobiet pełnemu skrajności, niesprawiedliwości i wydarzeń, które dzieją się za szeroko pojętą zmową milczenia i jednocześnie pokryte są kotarą ciszy. Obraz omańskich kobiet jest wierzchołkiem góry lodowej całej żeńskiej ludności muzułmańskiej, która nigdy nie będzie na uprzywilejowanej pozycji w stosunku do mężczyzn. To tylko płeć, ale w tamtejszej kulturze to AŻ płeć i nie ma znaczenie, że druga osoba to też człowiek. W pojęciu wielu to człowiek gorszej kategorii. Reportaż Romaniuk przygotowany jest w formie dość krótkich rozdziałów, czasami może nieco pobieżnie potraktowanych tematów, ale dzięki temu czytelnik ma apetyt na więcej. Przedstawione treści pozostawiają czytelnika z uczuciem niepokoju, poczuciem niesprawiedliwości i krzywdy, ale również z uczuciem ulgi, iż my, polskie kobiety żyjemy w stosunkowo cywilizowanym kraju i choć wiele jest jeszcze do zrobienia w zakresie naszej sytuacji, jesteśmy o wiele dalej niż nasze siostry w Omanie.
Agata Romaniuk
Wydawnictwo Poznańskie
klub książki 
️ reportaż ️ literatura faktu ️ Agata Romaniuk ️ kobiety w Omanie ️ prawa kobiet ️ kultura muzułmańska ️ życie kobiet ️ nierówność płci ️ przemoc wobec kobiet ️ aranżowane małżeństwa ️ islam a kobiety ️ świadomość społeczna ️ głos kobiet ️ kobiece historie ️ siostrzeństwo ️ społeczne tabu ️ edukacja przez literaturę ️ książki oparte na faktach ️ trudna rzeczywistość